Inglourious Basterds

Γιατί inglourious basterds?????Γιατί όχι inglorious bastards?????Ποιοι είναι οι άδοξοι μπάσταρδοι με όποιο τρόπο κι αν γράφονται κι αν προφέρονται;;;;;

Reservoir dogs, Pulp fiction, Kill Bill volume 1 & 2, Death proof. Ο Ταραντίνο δεν διάλεγε ποτέ φυσιολογικούς τίτλους για τις ταινίες του. Αυτή τη φορά, όμως, το παράκανε. Μας πέταξε στα μούτρα έναν τίτλο, που δεν ξέρουμε ούτε τι σημαίνει, ούτε πως γράφεται κι όμως μένει εκεί να σε στοιχειώνει και θες διαρκώς να επαναλαμβάνεις : inglourious basterds....

Η ταινία διαφημίστηκε, κατά την βούληση του σκηνοθέτη της, εντελώς παραπλανητικά : μας έκανε να περιμένουμε να δούμε μάχες, αίματα και οδοφράγματα. Κι όμως είναι μία κατά βάση εσωτερική ταινία που "συμβαίνει" να εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Μια ταινία που πήρε τον τίτλο της από το όνομα μιας ομάδας αμερικανών, κατά κύριο λόγο, στρατιωτών ορκισμένων να εξαφανίσουν την λαίλαπα των ες ες από προσώπου γης. Και επειδή ο σκηνοθέτης εν προκειμένω είναι ταυτόχρονα και σεναριογράφος και επειδή ακούει στο όνομα ταραντίνο, βρήκε το θράσος να αλλάξει με ένα ευρηματικό, αλλά καθόλου ανοίκειο τρόπο την ιστορία, με αποτέλεσμα να μας δώσει την λύτρωση που δεν κατάφεραν να δώσουν άλλες ταινίες που ασχολήθηκαν με "σοβαρό" τρόπο με το ολοκαύτωμα.

Inglourious basterds : ο ταραντίνο αλλαζει γλώσσα, τόπο, εποχή, σκηνικά, κοστούμια, αλλά κρατάει ίδιο το στυλ, αυτό το στυλ με το οποίο συστήθηκε στο κοινό και το οποίο τον καθιέρωσε στα κινηματογραφικά δεδομένα. Οι άδοξη μπάσταρδη δεν είναι γυρισμένοι στην Νέα Υόρκη, αλλά στην ευρωπαϊκή Γαλλία εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και δεν μιλούν παρά μόνο λίγα αγγλικά (nope, we just say bingo), και κυρίως γαλλικά και ιταλικά. Όχι ο ταραντίνο δεν είναι πολύγλωσσος, έγραψε το σενάριο στα αγγλικά και στη συνέχεια μεταφράστηκαν οι συγκεκριμένοι διάλογοι στα γαλλικά και τα ιταλικά. Κάτω από τα ρούχα, ωστόσο και πέρα από την γλώσσα οι χαρακτήρες είναι οι γνωστοί μας χαρακτήρες των ταινιών του ταραντίνο.

Μπραντ Πιτ : ο ρόλος του δεν είναι αβανταδόρικος. Έχει, όμως, καλές στιγμές, όπως η σκηνή που δύσκολα αφήνεις στην άκρη, όπου με νοτιοαμερικάνικη προφορά (μάρλον μπράντο στον νονό) προφέρει arrivederci.....

Συνταγματάρχης Λάντα. Ένας ρόλος, ένας ηθοποιός, μία ευλογημένη στιγμή. Ο Κρίστοφερ Βαλτς πατάει πάνω στο δαιμόνιο σενάριο του ταραντίνο και μας παραδίδει μία ερμηνεία τρομακτική, σατανική, γοητευτική. Ο συνταγματάρχης Λάντα από την εξαιρετική πρώτη σκηνή με τον γάλλο χωρικό μέχρι το τέλος δεν αφήνει τον θεατή στην ησυχία του. Ο κρίστοφερ Βαλτς είναι βουτηγμένος στο στυλ, από τον τρόπο που θα τεμαχίσει και θα μασήσει το στρούντελ μέχρι τον τρόπο που θα παραγγείλει ένα ποτήρι γάλα για την διάφανη γαλλίδα που κάθεται απέναντί του.

Όταν ο ταραντίνο υπογράφει μία ταινία, αυτομάτως αυτή γίνεται γεγονός. Ένα γεγονός που δεν γίνεται να μην το πάρεις είδηση, να μην πέσεις πάνω του.