Τι θα φέρεις επιστρέφοντας; θάλασσα; και ήλιο; και αγάπη;
Μόνος στην κουπαστή αργά το βράδυ, να ατενίζεις το σκοτεινό πέλαγο και να σκέφτεσαι. Πήρες άλλωστε πολλές εικόνες μαζί σου φεύγοντας, να 'χεις να τις στήνεις μπροστά σου και να ταξιδεύεις, με την ζακέτα κουμπωμένη ως το λαιμό, να μην κρυώνεις και τα μάτια μονίμως υγραμμένα, από την αλμύρα, τον αέρα, τα συναισθήματα, που δεν ξέρουν πότε να κρυφτούν και πότε να ξεπηδήσουν.
Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο, να σε ακούσω, σ' αυτό το βιαστικό αεράκι που μπαίνει από το μισάνοιχτο παράθυρό μου, και με γυρίζει πέρσι, αρχές Μαίου, σ' ένα τραπεζάκι κόκκινο, δίπλα σ' ένα άλλο μισάνοιχτο παράθυρο, μ' ένα ίδιο αεράκι να με ψαχουλέυει, και τα μάτια σου απέναντι μου και την φωνή σου να με κατακλύζει από παντού : αλήθεια πότε ακριβώς χτίστηκε η Βενετία και για ποιο λόγο μέσα στην θάλασσα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου