σφαζει. τους ηρωες. το θεατη. αρπαζει το σπαθι και σφαζει αδιακριτα. αυτο ειναι το πρωτο που μου ρχεται στο μυαλο για την χωρα προελευσης.

καθημερινή. τα 'χεις βάλει όλα στην άκρη. ό,τι σ' ενδιαφέρει τέλος πάντων. σινεμά, φαγητό με φίλους, βόλτα ανάμεσα λόφο Στρέφη και Λυκαβηττό.

από την ώρα που σηκώνεσαι τρέχεις. μιλάς στο τηλέφωνο, σκέφτεσαι, όσο προλαβαίνεις, τσακώνεσαι με τους υπαλλήλους, φωνάζεις, παρακαλάς, γράφεις αιτήσεις, κολλάς ένσημα, ψάχνεις αποφάσεις, παίρνεις το μετρό, το τρόλει, το λεωφορείο, το αυτοκίνητο, οδηγείς, παρκάρεις, περπατάς, κουβαλάς το τάπερ, αγοράζεις ετοιματζίδικο φαγητό, χτυπάει διαρκώς το τηλέφωνο, μιλάς, ανοίγεις τον υπολογιστή ,ψάχνεις, γράφεις, εκτυπώνεις, ξαναμιλάς στο τηλέφωνο, τυλίγεις τον εαυτό σου σ' ένα δέμα και τον αφήνεις στην είσοδο του σινεμά. βγάζεις εισητήριο. 8,50 ευρώ. το ευρώ τα ' χει παίξει. η χώρα τα ' χει παίξει. εσύ τα χεις παίξει.

τα ρούχα σε σφίγγουν. σχεδόν σε πνίγουν. η καρέκλα άβολη. το κινητό στο αθόρυβο. η ταινία αρχίζει.

ήθελες να δεις την χώρα προέλευσης.

τα 18 τα 'χεις κλείσει προ πολλού, δικαίωμά σου.

σφαγιάστηκες;; έτσι είναι η ελευθερία. παίρνει σπαθί και σφάζει. έτσι κάνει κι η χώρα προέλευσης.

εσύ το διάλεξες. βρίσε, κάνε υπομονή, δες την. μέχρι το τέλος. μέχρι το felicita. εσύ το διάλεξες, να τελειώσει έτσι η μέρα σου.