Οι κυνηγοί

....τούτη η κυριολεκτικά εφιαλτική ταινία, που θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς σαν "ιστορικό -πολιτικό ποιητικό γκρανγκινιόλ", λειτουργεί σαν γροθιά στα τρυφερά μαλακά των των νικητών του εμφυλίου πολέμου. Και σαν καθαρτικό για τους πάσχοντες από χρόνια ιστορική δυσκοιλιότητα, προκληθείσα από την υπερκατανάλωση της τυλιγμένης στα δολάρια του σχεδίου Μάρσαλ "ατομικής ελευθερίας", που πρέπει να μεταφραστεί στη γλώσσα της απλής λογικής σαν "δυνατότητα του κλέπτειν νομοτύπως".

Το σενάριο της ταινίας δομείται στη βάση ενός εφιαλτικού "ιστορικού λάθους" : το 1977, μια ομάδα κυνηγών βρίσκει στο χιόνι το "φρέσκο" πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου πολέμου, που καλώς εχόντων των πραγμάτων και χωρίς την επικουρία της "ποιητική αδείας" θα έπρεπε να έχει σκοτωθεί όχι αργότερα από το 1949. Κουβαλάν τούτο το φάντασμα της ιστορίας στο απόμερο ξενοδοχείο, όπου βρίσκονται και οι γυναίκες τους και εκεί αρχίζει η σατανική λειτουργία της έκρηξης της ιστορικής μνήμης, με εκρηκτικές δόσεις, σωστά μοιρασμένες σ' όλο το μήκςο της ταινίας.

Λοιπόν τούτο το σαιξπηρικό φάντασμα της ιστορίας κάνει την εκδικήτρα του εμφάνιση στην πιο ακατάλληλη για την αστική ευτυχία στιμγή : όταν ετοιμάζονται να ξορκίσουν με ευχές τον καινούριο χρόνο 1977, που δεν είναι παρά ο μαθηματικός πολλαπλασιασμός του παλιού. Δηλαδή, μια ατέρμονη συσσώρευση στιγμών, από την οποία λείπει η ειδοποιός ιστορική διαφορά, που θα έδινε νόημα στην μετάλλαξη και θα μετέτρεπε το μαθηματικό σε ιστορικό χρόνο.

Με το φάντασμα της ιστορίας (το πτώμα του αντάρτη) κρυμμένο στο παρασκήνιο της ιστορίας, η γιορτή για τους συνενόχους του ιστορικού εγκλήματος θα τελεστεί μεν, αλλά θα μετατραπεί σε μακάβριο χορό, όπου τώρα τα κατεξοχήν φαντάσματα είναι οι πρώην πανευδαίμονες αστοί, οι από θέση, μα όχι και από πεποίθηση, κυνηγοί των "θηρίων της ιστορίας". Οι οποίοι στο τέλος, όπως όλοι οι κυνηγοί, ακόμη και οι "κυνηγοί κεφαλών", βάζουν τους εαυτούς τους να ποζάρουν καταπτοημένοι στην εξέδρα της ιστορίας για την παραδοσιακή αναμνηστική φωτογραφία (στο φιλμ παίρνει την μορφή ενός ταμπλό βιβάν), την οποία σίγουρα δεν θα βάλουν στο σαλόνι τα παιδιά των παιδιών τους.

Δεν υπάρχει στο φιλμ παρά ένας και μοναδικός τρόπος λειτουργίας των επιμέρους συμβόλων, πράγμα που σημαίνει πως το επιμύθιο της ιστορικής μυθικής αλληγορίας είναι αδύνατο να είναι άλλο απ' αυτό που θέλει ο δημιουργός : όσο λειτουργεί ο θρύλος του Βελουχιώτη (η ενδυματολογική αναφορά σ' αυτόν είναι σαφής), οι αριστεροί θα ασκούν άθελά τους ένα είδος ιστορικής τρομοκρατίας στους δεξιούς, αφού θα ήταν αδύνατο να "εκτελεστεί" ο πάντα ζωντανός θρύλος. Όπως γίνεται στην καταπληκτική σκηνή της πραγματικής εκτέλεσης προς την αρχή της ταινίας, την φευγαλέα κοιταγμένη με κυκλικό πανοραμίκ μέσα από το παράθυρο του προς αγοράν (από τον νταβατζή θαυμάσιο Βαγγέλη Καζάν, που όντας λούπμεν, είναι και ο κατεξοχήν προαγωγός και βιαστής της ιστορίας) ξενοδοχείου.......

αποσπάσματα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "ταξίδι στο μύθο δια της ιστορίας και στην ιστορία δια του μύθου" (εκδόσεις Αιγόκερως)

Σαν σήμερα

Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα ανέλαβε να γράψει το σενάριο και ο Τζακ Κλέιτον να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τον "Υπέροχο Γκάτσμπυ" του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, ο οποίος θεωρείται κύριος εκπρόσωπος της χαμένης γενιάς των αμερικανών λογοτεχνών και του οποίου το πρόσωπο αποτυπώθηκε σε γραμματόσημο των Η.Π.Α., σαν σήμερα στις 27 Σεπτεμβρίου 1996....

πηγή έμπνευσης το cineλογιο του Δημήτρη Κολιοδήμου

"telephone from god" : dead poets society
"i expect from you to extend me some fucking courtesy" : a few good men
"hate is baggage...the mystic chords of memory will sound again touched, and surely they will be by the best angels of our memory" : american history x
"no planes, no trains, no fucking doors......we 'll go right out of the window" : arisona dream
"heroine usually makes you constipated, i'm no longer constipated..." : trainspotting

Λοιπόν λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω που πάμε, αν θέλείς έλα, είσαι μεγάλη κοπέλα....

You make the moove....it's your moove

Inglourious Basterds

Γιατί inglourious basterds?????Γιατί όχι inglorious bastards?????Ποιοι είναι οι άδοξοι μπάσταρδοι με όποιο τρόπο κι αν γράφονται κι αν προφέρονται;;;;;

Reservoir dogs, Pulp fiction, Kill Bill volume 1 & 2, Death proof. Ο Ταραντίνο δεν διάλεγε ποτέ φυσιολογικούς τίτλους για τις ταινίες του. Αυτή τη φορά, όμως, το παράκανε. Μας πέταξε στα μούτρα έναν τίτλο, που δεν ξέρουμε ούτε τι σημαίνει, ούτε πως γράφεται κι όμως μένει εκεί να σε στοιχειώνει και θες διαρκώς να επαναλαμβάνεις : inglourious basterds....

Η ταινία διαφημίστηκε, κατά την βούληση του σκηνοθέτη της, εντελώς παραπλανητικά : μας έκανε να περιμένουμε να δούμε μάχες, αίματα και οδοφράγματα. Κι όμως είναι μία κατά βάση εσωτερική ταινία που "συμβαίνει" να εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Μια ταινία που πήρε τον τίτλο της από το όνομα μιας ομάδας αμερικανών, κατά κύριο λόγο, στρατιωτών ορκισμένων να εξαφανίσουν την λαίλαπα των ες ες από προσώπου γης. Και επειδή ο σκηνοθέτης εν προκειμένω είναι ταυτόχρονα και σεναριογράφος και επειδή ακούει στο όνομα ταραντίνο, βρήκε το θράσος να αλλάξει με ένα ευρηματικό, αλλά καθόλου ανοίκειο τρόπο την ιστορία, με αποτέλεσμα να μας δώσει την λύτρωση που δεν κατάφεραν να δώσουν άλλες ταινίες που ασχολήθηκαν με "σοβαρό" τρόπο με το ολοκαύτωμα.

Inglourious basterds : ο ταραντίνο αλλαζει γλώσσα, τόπο, εποχή, σκηνικά, κοστούμια, αλλά κρατάει ίδιο το στυλ, αυτό το στυλ με το οποίο συστήθηκε στο κοινό και το οποίο τον καθιέρωσε στα κινηματογραφικά δεδομένα. Οι άδοξη μπάσταρδη δεν είναι γυρισμένοι στην Νέα Υόρκη, αλλά στην ευρωπαϊκή Γαλλία εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και δεν μιλούν παρά μόνο λίγα αγγλικά (nope, we just say bingo), και κυρίως γαλλικά και ιταλικά. Όχι ο ταραντίνο δεν είναι πολύγλωσσος, έγραψε το σενάριο στα αγγλικά και στη συνέχεια μεταφράστηκαν οι συγκεκριμένοι διάλογοι στα γαλλικά και τα ιταλικά. Κάτω από τα ρούχα, ωστόσο και πέρα από την γλώσσα οι χαρακτήρες είναι οι γνωστοί μας χαρακτήρες των ταινιών του ταραντίνο.

Μπραντ Πιτ : ο ρόλος του δεν είναι αβανταδόρικος. Έχει, όμως, καλές στιγμές, όπως η σκηνή που δύσκολα αφήνεις στην άκρη, όπου με νοτιοαμερικάνικη προφορά (μάρλον μπράντο στον νονό) προφέρει arrivederci.....

Συνταγματάρχης Λάντα. Ένας ρόλος, ένας ηθοποιός, μία ευλογημένη στιγμή. Ο Κρίστοφερ Βαλτς πατάει πάνω στο δαιμόνιο σενάριο του ταραντίνο και μας παραδίδει μία ερμηνεία τρομακτική, σατανική, γοητευτική. Ο συνταγματάρχης Λάντα από την εξαιρετική πρώτη σκηνή με τον γάλλο χωρικό μέχρι το τέλος δεν αφήνει τον θεατή στην ησυχία του. Ο κρίστοφερ Βαλτς είναι βουτηγμένος στο στυλ, από τον τρόπο που θα τεμαχίσει και θα μασήσει το στρούντελ μέχρι τον τρόπο που θα παραγγείλει ένα ποτήρι γάλα για την διάφανη γαλλίδα που κάθεται απέναντί του.

Όταν ο ταραντίνο υπογράφει μία ταινία, αυτομάτως αυτή γίνεται γεγονός. Ένα γεγονός που δεν γίνεται να μην το πάρεις είδηση, να μην πέσεις πάνω του.

"white as you whell know is the colour of innocense " : the whtie ribbon

The white ribbon

Ρόζα......

λέω τρελάθηκε το ραδιόφωνο και μπερδεύει τα τραγούδια
τ' ακούω πρώτη φορα, λεω ενταξει μας δουλευουν, μας κανουν πλακα χοντρη, την ροζα βρηκαν να πειραξουν;;;
το ψαχνω στο you tube, λεω μπορει και να μην ειναι κακο τελικα.....
σημερα το απογευμα, σκαλωσα,... στριβω πατησιων απο ηπειρου και σκανε μυτη οι πρωτες νοτες, τελικα ειναι η ροζα, η ροζα οπως και να ναι, ειναι η ροζα
παιδια τα καταφερατε, φερατε την ροζα ξανα στ αυτια μας πρωτη φορα

Alice in wonderland trailer

The imaginarium of Dr Parnassus trailer

Σαν σήμερα...

"Hello Amsterdam, i am New York"

έτσι συστήθηκε ο Bill the butcher στον 'Αμστερνταμ στις συμμορίες της Νέας Υόρκης, και κάπως έτσι συστήθηκε η πρώτη πρωτεύουσα των Η.Π.Α. στον κόσμο όταν μετονομάστηκε από Νέο Άμστερνταμ σε Νέα Υόρκη, σαν σήμερα στις 8 Σεπτεμβρίου 1664

Los abrazos rotos (un film de Pedro Almodovar)

Σαν σήμερα...

"μου έδωσε ζωή, αλλά δεν με έμαθε πώς να ζω, πως ν' αγαπώ"...η ιστορία του δόκτορος Βίκτορ Φρακενστάιν από την Γενεύη, ο οποίος στην προσπάθειά του να νικήσει τον θάνατο έφτιαξε ένα "τέρας" και μόλις συνειδητοποίησε τι είχε κάνει το παράτησε μόνο του να περιφέρεται και να διώκεται από τους ανθρώπους ως τέτοιο, γεννήθηκε σαν σήμερα 7 Σεπτεμβρίου 1816....

Inglourious Basterds

Να διαβάζεις ότι ξεκίνησαν τα γυρίσματα της έβδομης κατά σειρά ταινίας του Ταραντίνο. Να είναι καλοκαίρι του '08.
Να περιμένεις ένα ολόκληρο χρόνο.
Να βλέπεις unofficial trailer στο you tube.
Να είναι Αύγουστος, να είσαι διακοπές και να βγαίνει η ταινία στις αίθουσες.
Να βρίζεις, να βρίζεις, να βρίζεις.
Να γυρίζεις και να τρέχεις στο πρώτο multiplex που θα βρεις, για εικόνα, ήχο και τεράστια οθόνη.
Να μην παίρνεις ούτε ποπ κορν ούτε κόκα κόλα. (τίποτα δεν πρέπει να σου αποσπά την προσοχή).
.....και να μπαίνει πρώτα η μουσική.....a band apart production....μετά οι τίτλοι, στην ίδια γραμματοσειρά, στο ίδιο χρώμα.
Δεν έχεις κάνει λάθος, είσαι στην σωστή ταινία, απέναντί σου, στην οθόνη, παίζει ταραντίνο.
Η ευκαιρία είναι μπροστά σου.
Άδραξέ τη.
Βολεύσου στο κάθισμά σου κι απόλαυσέ την.
Ποιος ξέρει πόσες φορές θα σου ξανασυμβεί....


(συνεχίζεται.......)

Inglourious basterds : "a rat must endure"

Inglourious basterds soundtrack

Σαν σήμερα...

"L.A. confidential".....
"Λος Άντελες εμπιστευτικό"...η ταινία που έκανε διάσημο τον Ράσελ Κρόοου και έφερε στην Κιμ Μπάσιντζερ το πρώτο όσκαρ της καριέρας της εισβάλλει στα άδυτα της καλιφορνέζικης αστυνομίας και καταδεικνύει τη σαθρότητα και τη διαπλοκή της με την δικαιοσύνη, τον τύπο και τον καλλιτεχνικό κόσμο, βάφοντας με αίμα αθώων πολιτών την "πόλη των αγγέλων", η οποία ονομάστηκε έτσι και ιδρύθηκε σαν σήμερα, στις 4 Σεπτεμβρίου 1781.....

Shuter island (έρχεται το φθινόπωρο)

Shuter island (έρχεται το φθινόπωρο)

Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα, στις 3 Σεπτεμβρίου 1875 γεννήθηκε ο Φέρντιναντ Πόρσε, εμπνευστής και σχεδιαστής του πολυθρύλητου Σκαραβαίου, του αυτοκινήτου που κυκλοφόρησε μαζικά ανά την υφήλιο και εισέβαλε με τη μία στην καρδιά όλων όταν φόρεσε τα άσπρα του, απέκτησε μυαλό και βαπτίστηκε Χέρμπι από τον σκηνοθέτη της ταινίας "The love bug" Ρόμπερτ Στίβενσον.....

(πηγή έμπνευσης το βιβλίο cineλογιο του Δημήτρη Κολιοδήμου)